1. Home
  2. Reisverhalen
  3. De dode hond

De dode hond

3 februari 2010 - Paramaribo, Suriname

 

Vandaag werd voor mijn ogen op straat een hond aangereden. De dader reed door. Toen ik geschrokken een passant vroeg naar het nummer van een dierenambulance werd ik uitgelachen. Die bestaan hier niet. Ik zag geen halsband en de Surinaamse zei dat de hond niet uit deze buurt kwam. Waarschijnlijk was hij hier voor het loopse teefje op de hoek. Het verkeer reed voorzichtig om de stervende hond heen, een politieauto incluis.

In een land waar jaarlijks meer dan 100 mensen door verkeersongevallen overlijden (op een half miljoen inwoners) maakt 1 dode hond geen indruk. Op mij wel, maar in mijn opleiding zat geen bijvak dieren reanimeren. Daarnaast bestaat de rabies vaccinatie ook niet in Suriname. Wanneer ik een uur later naar de Chinese winkel fiets is de hond verdwenen.

6 Reacties

  1. Margot:
    3 februari 2010
    Wat vreselijk! Het is heel raar om in andere landen te merken dat dieren niets voorstellen. Hier wordt alles in de watten gelegd en mens en dier hebben het, ook in de sneeuw, heel goed in dit kikkerland! Hoe is het trouwens met de huis-pad? Wordt vast door jou vertroeteld! Vette kussen, Margot
  2. Daphne:
    4 februari 2010
    Hi Lieve Barbara,

    wat naar!! Hier in Curacao liggen ook veel dode dieren langs de weg. Het zijn er vast meer dan 1 per jaar! Gister zag ik er in totaal vier langs de weg liggen. Gelukkig hebben ze hier wel een dierenkliniek, maar voor deze vier was dat te laat....
  3. Johan:
    4 februari 2010
    Argh! Ik begrijp niet dat je wordt uitgelachen... Dat laat je toch niet koud lijkt me zo. Wel apart, nooit bij stil gestaan betreffende de dierenambulance. Lijkt vanzelfsprekend maar dat is het eigenlijk helemaal niet.

    Veel plezier, ik hoop dat er verlopig even geen honden worden aangereden daar... Grtz, Johan
  4. Alan:
    4 februari 2010
    Ach je moet het in perspectief zien, hier hebben we de meerkoeten domino.
    Dinsdag moest een automobilist kiezen tussen doorrijden over een groep meerkoeten of remmen op het gladde wegdek. (wat de diertje ook niet had gered.) Had hij er plompverloren 70 onder zijn wielen.

    Of ben ik nu te zwartgallig?
  5. Nicolette:
    12 februari 2010
    Hey Bar,ik heb weer even bijgelezen! had de link natuurlijk niet geactiveerd, waardoor de automatische mails uitbleven. Heel cool om al je verhalen te lezen en de foto's te zien, wat een ervaring zeg! Ben super trots op je dat je dit doet en ik zou zeggen: maak er een TOP tijd van, geniet van iedere indruk en kom snel weer naar huis!
    kus van je nichtje
  6. Arita Immerzeel:
    14 februari 2010
    hoi BarbarA! VRIJDAG JL. kwam onze "nieuwe " co kennismaken op de praktijk en van haar ontvingen we je meeladres, zodat we kunnen bijlezen, hoe het je vergaat daar in het verre Parimaribo. Daar waren we wel benieuwd naar.....Wat een (levens) ervaring doe je op zeg! Dat kan niemand je ooit meer afnemen, geweldig voor je.
    hartelijke groet, Arita