Een Surinaams consult

Nadat de huisarts met een druk op de groene knop de volgende patiënt schelt (van schellen), komt een bedrukt kijkende man de spreekkamer binnen. “Morning dokter, ik ga waterig af (heb diarree), vandaag twee keren”. Na wat vragen wordt de diagnose gastro-enteritis gesteld en norit voorgeschreven. “En dokter nog iets, sedert zaterdag heb ik pijn in mijn rug”. Hij blijkt zich vertild te hebben aan een blik verf. De arts vraagt of de pijn erger wordt. “Ja toch dokter”. Paracetamol met coffeïne wordt aan het recept toegevoegd. “Moet ik medicijn drinken (innemen) dokter? Kan ik geen zalf zetten (smeren)?”. Naproxen gel past nog net onderaan het receptpapier. Na de obligate stempel blijft de patiënt zitten. “Een attest (ziekteverlof-briefje), noh?”. Nog een voorbedrukt vel papier wordt ingevuld en gestempeld, en de patiënt loopt aanmerkelijk minder bedrukt weer naar buiten. Vandaag is hij vrij.

Een goede dokter geneest, wat in de ogen van de Surinaamse patiënt gelijk staat aan het uitschrijven van recepten. De diagnose is voor hem vaak irrelevant, en een te uitgebreide uitleg is een teken van onkunde van de dokter. Daar gaat mijn 7 jaar medische psychologie.